Łk 23, 35-43

Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. A członkowie Sanhedrynu szydzili: ?Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli jest Mesjaszem, Bożym Wybrańcem?. Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: ?Jeśli Ty jesteś Królem żydowskim, wybaw sam siebie?. Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: ?To jest Król żydowski?.

Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: ?Czyż Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas?. Lecz drugi, karcąc go, rzekł: ?Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież ? sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił?. I dodał: ?Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa?.

Jezus mu odpowiedział: ?Zaprawdę, powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju?.

Kiedy słyszę słowa „król”, „koronacja” czy „ukoronowanie”, w wyobraźni pojawia mi się obraz ogromnej, odświętnie przyozdobionej sali zamkowej pełnej dostojników zgromadzonych w atmosferze splendoru, uświetnionej podniosłymi przemowami oraz triumfalną muzyką. Słuchając dzisiejszych czytań widzę dwa kontrastujące ze sobą obrazy – jeden podobny do mojego wyobrażenia, natomiast drugi diametralnie od niego różny. 

Bohaterem pierwszego jest Dawid, wybierany właśnie na króla przez starszych Izraela, otoczony przez nich szacunkiem. Przyznają mu oni z dumą władzę nad swoim narodem, powołując się zarówno na jego działanie (dowodził zwycięskimi wyprawami wojennymi Izraela), jak i na to, co mówił o nim Bóg. 

Tymczasem na bohatera dzisiejszej Ewangelii, Jezusa, patrzymy w momencie ukrzyżowania, a więc w sytuacji dramatycznego wyniku zlekceważenia przez przywódców Izraela proroctw o Mesjaszu oraz dokonywanych przez Niego znaków uobecniającego się Królestwa Bożego. Zamiast dumy, która powinna rozpierać naród wybrany z powodu obecności wśród nich dawno wyczekiwanego Króla, otrzymuje On od nich szyderstwa, kpiny i okrutne tortury, niewinnie odbierając karę należną najgorszym przestępcom.

Logika Boża jest niezwykła, a pisze o niej św. Paweł w drugim czytaniu. Efekty ofiary Chrystusa dla każdego ochrzczonego w Jego Imię są tak potężne, że naszą odpowiedzią nie może być nic innego, jak uwielbienie i dziękowanie Ojcu, do czego Apostoł zachęca. Dlatego śpiewając refren psalmu responsoryjnego rzeczywiście z radością idziemy na spotkanie Pana, którego błogosławione Królestwo nadchodzi, a my mamy nadzieję w nim uczestniczyć.

Mogę zadać sobie dziś pytania: Kim jest mój Król? Jaki On jest? Czy mam pragnienie być w Królestwie, którego Władca przeszedł przez ogień hańby i odrzucenia? Czy chcę i mam odwagę być podobna do takiego Króla? 

postulantka Ela